- Курилди: 650
Ўтган асрнинг 70-йиллари бошида мактабнинг биринчи синфига бордик. Пастқам ва тор иморатлар, катта ва қўпол ёғоч парталар... Аниқ эсимда, қўлларимиз, уст-бошимизга сиёҳ тегдириб олиб, онамиздан дакки эшитган кунлар кўп бўлган. Чунки сиёҳдондаги бинафшаранг суюқликни кўтариб юрардик ва "11 перо" билан дарсларни ёзиб олардик, шунда беихтиёр афт-ангоримиз, кийимларимиз сиёҳга "бурканарди". Мактабларда спорт заллари орзу эди, холос. Кейинроқ, ўнинчи синфда ўқиётган пайтимизда рус тили хонаси "лингафон кабинет" сифатида жиҳозланарди-ю, аммо ундан камдан-кам фойдаланиларди. Энг ачинарлиси, эрта баҳорда дарслар бир четга йиғиштириб қўйиларди-да, чигит униб чиқиши билан далага "отланиб", ғўза яганалашга мажбурланардик. Кузда эса қарийб уч ой умримиз пахта пайкалларида ўтарди. Билим олиш зарурлиги ҳақида ҳеч ким қайғурмасди.
- Курилди: 559
Сайдулло ШАРИФБОЕВ,
Республика шошилинч тиббий ёрдам илмий маркази
Наманган вилоят филиали врачи.
Дадам Абдулло Шарифбоевнинг қон босимлари кескин кўтарилиши умрларига зомин бўлишини ҳеч кутмаган эдик. Бирдан ҳушларини йўқотдилару, шу ётганларича юмилган кўзларини қайта очолмадилар. Врачлар зудлик билан тўғри ташхис қўйишга ожизлик қилишди, муолажаларига кечикишди, чамаси. Кейин билсак, мия инсульти 51 ёшли инсонни ҳаётдан эрта олиб кетибди. Ўшанда онам ва биз фарзандлар ўкиниб-ўкиниб армонли кўз ёшларини тўккан эдик. Ана кечаги кунги тиббиётнинг аҳволи.
