Юртимиз гўзал, ҳаётимиз, фаровон. Унга путр етмаслиги учун ҳар соҳада ҳамиша огоҳлик ва ҳушёрликни турмуш тарзимизга айлантиришимиз керак. Афсуски, бепарволик ва лоқайдлигимиз баъзи ҳолларда қимматга тушиб қоляпти. Яъни уйларимиз ёки ишхоналаримизда ёнғин чиқиб, катта моддий зарар кўриш ҳамда куйиб қолишдан озор чекяпмиз. Шунинг учун ёнғин хавфсизлиги тарғиботини тобора кучайтиришга биз соҳа мутахассислари алоҳида эътибор қаратяпмиз.

Одам савдоси ХХI асрда инсоният бошига кулфат ёғдирувчи балодай ёпирилди. Бундан ўзбекистонликлар ҳам қаттиқ азият чекаётганликлари яққол кўзга ташланиб қолди. Фирибгар шахслар ҳамюртларининг соддалиги ва ишонувчанлигидан фойдаланиб, уларни азоб-уқубатларга дучорлашдан даромад топишаётгани аччиқ ҳақиқатдир. Эркакларни оғир меҳнатга гирифтор этган ҳолда иш ҳақини бермай қулликка солишаётгани етмай, аёлларни фоҳишахоналарнинг жафокаш меҳмонига айлантиришаётгани ғоят кечирилмас гуноҳдир. Ор-номусдан, ғурурдан мосуво бўлаётган хотинлар шу жирканч йўлга йўллаган виждонсизларнинг устидан даъво аризалари ёзишяпти. Охир-оқибат одамфуруш фирибгарларга жиноий ишлар қўзғотилиб, тегишли жазо чоралари белгиланяпти.

У қирғизистонлик Акрам билан таниш эди. Оғуфурушлар бир-бирларига жуда ишонишарди. Одатдаги келишув бу гал бошқачароқ кечди.

- Андижонда атиргул ва лимон кўчатлари кўп эмиш, 200 туп керак эди, - деди телефонда Акрам.

- Менга эса... - Бахтиёрнинг гапи оғзида қолди.

- Тушундим, кўчатларни олиб келавер, ҳисоб-китобини кейин охирига етказаверамиз, - уқтирди Акрам.

Уларнинг нопоклиги фош этилди

Ҳалоллик инсоннинг нарзини тўқ, нафсини тийиқ қилувчи энг зарур фазилат. Кимки, шу фазилатга эга бўлмаса, ўзини ўтдан-чўққа уради, янаям аниқроғи, нопоклик кўчасига кириб, нафсининг қулига айланади. Бироқ охир-оқибат шармандаю, шармисор бўлади. Худди Жўрабек Жуманов ва Фарҳод Йўлдошевдек.